Ben gerçeğin avuçlarından tuttum
Ve zaman içirdi bana geri kalanını
Geçmişi kazdığım o derin kuyularda
Daha önce de boğuldum
Ve savaş dizlerimi kanattı
Daha önce de dibi gördüm
Ve fısıltılar parçaladı kulaklarımı
Peki şimdi sona erecek mi
Açtığım kuyular ile imtihanım
Düşersem ve yüzersem içinde gözyaşlarımın?
Var olsam ve sonsuzluk çağırsa
Yok olsam ve toprak çekse içine bedenimi
Yuttuğum jiletler kesip soluklarımı
Tıkansa vicdanım, bu kusursuz kan selinde
Hayallerimin gözlerinden
Akar mı bütün pişmanlıklarım?
Katledilip de insanlığım, zapt edilsem.
Bu cehennemde çığlık atarsam avuçlarımdan
Çıkar mı sesimi sahiplenen.
Mahşer pençelerinde ağırlarken umutlarımı
Sevmek öğretilebilir mi?
Bütün yaratılanları yeniden
