Can bula cananını, bayram o bayram ola…
İnsanoğlu, saati duvara astığından beridir akan zamanın ağrısına mahkûm etmiştir kalbini. Güzellik aynasında ruhun temaşası gözlerine ağır geldiğinden düş dünyasının kapılarını aralamaya yanaşamaz olmuştur.
Hâlbuki yitirileni yeniden bulmaya gayret özüne erişmeye sebep biz için başlangıç köprüsünün sağlam ayağı olacaktır. Özünün aramayan, ruhsuz cesedin başında durup boşuna dövünüp ağlayan kişinin haline benzer ki hep dış kabukla meşgul olacaktır. Hiçbir zaman dirilişi gerçekleştiremeyecektir gönül dünyasında, ruh cesede rabıta olmayacak ve vuslata ermeyecektir.
İnsan, zaman ve mekân heyulasında iyiyi ve kötüyü bütün kılma adına hayatı yeniden yorumlamaya, kendi gerçekliğinin ‘hikmet’inin peşinde olmaya gayreti elden bırakmamıştır / bırakmayacaktır. İçindeki ‘öz’ şefkatle sığınmalıdır. Acısını kabullenmeyi öğrenmelidir. Sabrın temeli teslimiyete dayanır çünkü hayatta tek bir mantık yoktur, o çelişki yığınıdır ve göreceli çelişki yığınıyla insanın penceresine yansır. Güzelliğin, inceliğin, nezaketin, zarafetin ve hikmetin eksik olduğu pencere gösterdiğini daima flu gösterecektir.
Camın ardındaki rengârenkle bahçenin hem kokusunda mahrum bırakacaktır bizi hem de hiçbir vakit o güzelliklere dokunma fırsatını sunmayacaktır bize. Beniâdemin aklı ve hissiyatıyla hayatî olana ait gerçekliği birleştirme adına kurumuş vadiye su olma yolunda, et ve kemik yığınına ruh olma gayretiyle, mükemmel görsel kurguya hayat verme savaşına ‘sanat’ denilen olguyla izaha çalışılmıştır.
Sanat, ibda/ yoktan yaratma değildir. Var olanı taklittir (Mimesis). Dünyayı ve içindekileri güzel gösterme uğraşına, hayatı anlamlı kılma gayretine karşılıktır sanatçının canhıraş uğraşı. Bunu yaparken de salt gerçeklik değildir bakışı; estetik kaygıyla ve ahenk arayışıyla düşünceyi duygu süzgecinden geçirmeyedir uğraşı.
İnsan aradığı şey kadar değerlidir, der ehli kelam. Bulmaya aramamız, aramaya da yola revan olmamız gerekir. Yola yolcu olduğumuzda bazen kar yağacak yazdan hayallerimize bazen yağmur yüklü bulutlar ufka sığınıp bizleri günlerce ardına seyrüsefere çıkartacak. Ne olursa olsun yanmakla yıkanmayı bilmeliyiz. Toplayabilmeliyiz gerek kırık dökük yanlarımızı. Gökten gelenle çözmeliyiz yüreğimizin başında noktalarla, harflerle oturmuş bütün düğümleri. Yol terbiye edecektir bizi.
Zaman ve mekânın hengâmesinden günümüzü ve gönlümüzü kurtarıp sabırla, şefkatle, merhametle, güzellik aynasında temaşaya cananı bulmaya olmalıdır ömürlük gayretimiz.
… o vakit hayat bize bayram olur.
