“Dünyayı durdurun.”
“İneceğim.” dedi dertli güvercin.
Son çırpınışıydı dünyanın aksi yönde.
Kanatları üzerinde duruyordu.
“Uçma.” dediler.
Sinsi bir rüzgâra gizlenip
Kanatlarını çalıverdiler.
Uçabilir miydi kanatsız?
Bir tepeden aşağı atıp
“Uç.” dediler.
Doğruyu onlar biliyordu.
Ama nedendir ki
Hepsi eğri oturuyordu.
“İneceksin.” dediler.
Güvercin durdu.
Anlatamayacağı kadar yorgundu.
Son durakta atlayıverdi güvercin.
Duracaktı ya dünya
Oysa dünya kimse için durmazdı.
Güvercin düştü.
Canı ölesiye yandı.
Yere bir şey olmadı.
Yerin canı mı vardı?
