Bütün insanların
Ellerinde tuttukları telefonlarıyla
Hayatsız robotlara dönüştüğü zaman
Bu yıldan kaç
Kimse dönüp bakmaz oldu
Dünya gözlerimizden akarken
Kaydırılan bir ekran gibi sessiz
Yaşanmaz oldu eski hatıralar
Her şey anlık, her şey geçici
Kimi zaman parlak camların
Ardında haftalarımızı harcadık
Ama hissettikçe eksikliğimizi
Kör düğüm olduk kendi içimizde
Bu hayatta var mıyız hâlâ?
Yoksa çoktan sildik mi izimizi?
Sesimizi duyan var mı?
Yoksa yalnızca yankılanan mı kaldı?
Bir sonbahar günü gibi
Yaprak yaprak dökülürken içimizden
Bu yıldan kaç
Ve ciddi söylüyorum kaç, kurtar kendini
