dünya sancısı unutsa kalbimizi
ne kalır geriye suskunluk adına
sonsuz kederden başka
bunca beşerken insan kendine
göğü bekleme nöbetinde kuşlar
ilk defa mı konar avucunuza
ey kalbim, benden önce sen işit
su damlasını, şehrin avazını
üşüyen güneşi uzaktan selamla
yaşamın ardı yıkıntıdır
kanatları kırgın zaman ağrısı,
kimse süslemesin kader çiçeklerini
tadı buruk mezarlar hatırına
ağzınıza yakışmazken adım
dikiş tutar mı çürük yara?
